Onverschilligheid Is geen optie

Loslaten is cruciaal voor het bereiken van mentale, emotionele en fysieke balans. Wetenschappelijk onderzoek toont aan dat het vasthouden aan stress, negatieve emoties of de behoefte aan controle kan leiden tot verhoogde cortisol niveaus, wat het risico op angst, depressie en fysieke klachten zoals hoge bloeddruk en slapeloosheid vergroot.

In een wereld die nooit stilstaat, zoeken we massaal naar rust. We proberen onszelf terug te trekken, ons tempo te verlagen, minder te doen. Maar wat als ware rust niet ligt in stilstand, maar in evenwicht? Friedrich von Schiller vatte deze waarheid treffend samen: "Streef naar rust, maar door evenwicht en niet door het stilzetten van je handelingen."

Er was een tijd dat ik dacht dat antwoorden buiten mij lagen, dat ik harder moest zoeken, meer moest doen, sneller moest bewegen om te vinden wat ik zocht.      Totdat ik op een dag, midden in de chaos van het leven, gedwongen werd stil te staan. Letterlijk. Mijn lichaam gaf het op, mijn hoofd kon niet meer, en er was niets anders dan stilte.Eerst voelde die leeg en ongemakkelijk. Maar toen ik er niet langer tegen vocht, gebeurde er iets bijzonders: ik begon te luisteren. Naar mijn ademhaling. Naar mijn gedachten. Naar dat zachte stemmetje in mij dat al die tijd overstemd was door de drukte van buitenaf.Daar, in de stilte, vond ik wat ik al die tijd zocht. Geen perfect uitgestippeld pad, geen kant-en-klare antwoorden, maar een diep weten.                                                              Een gevoel van rust, van thuiskomen. Ik denk dat alle grote veranderingen, alle echte groei, begint in de ruimte waar we durven stil te staan en te voelen.Stilte is geen leegte, maar een bron. Het is de plek waar je ballast kunt loslaten, waar je voelt wat echt belangrijk is. Wat als de antwoorden die je zoekt niet in de buitenwereld liggen, maar in de ruimte tussen je gedachten?Durf stil te zijn. Durf te luisteren. Daar begint alles.

Lieve lezer,

Soms sta ik voor de spiegel en kijk ik mezelf in de ogen. Niet om te oordelen, niet om te zoeken naar wat beter kan, maar om te zien wie daar werkelijk staat. Niet alleen een lichaam, niet alleen een verzameling ervaringen, successen en fouten, maar een mens. Een mens met een hart dat klopt, met een ziel die voelt, met een verhaal dat geleefd mag worden. Zelfwaardering is niet iets wat je 'verdient' door hard genoeg je best te doen. Het is de basis van alles, het onbetwistbare recht waarmee je op deze wereld bent gekomen. Maar hoe vaak vergeten we dat?

Voel jij je vaak overweldigd door de drukte van het dagelijks leven? Ben je op zoek naar een manier om je geest tot rust te brengen, zodat je meer kunt genieten van het moment? Access Bars kan de sleutel zijn tot de innerlijke rust die je zoekt. Door 32 punten op je hoofd aan te raken, helpt deze krachtige techniek je om blokkades los te laten, beperkende overtuigingen te doorbreken en de constante stroom van negatieve gedachten te stoppen. Dit geeft je ruimte om weer helder te denken, te ontspannen en in balans te komen. Voor velen van ons is het een uitweg uit de vicieuze cirkel van stress en mentale vermoeidheid. Access Bars helpt je niet alleen om rust te vinden, maar ook om een diepere verbinding met jezelf en je omgeving te ervaren.

Een glimlach is meer dan een eenvoudige gezichtsuitdrukking; het is een krachtig instrument dat lichaam, geest en ziel met elkaar verbindt. Vanuit een holistische visie kijken we naar het grotere geheel: hoe onze fysieke, emotionele en spirituele gezondheid elkaar beïnvloeden. Een glimlach, vaak onbewust en spontaan, heeft de kracht om deze drie aspecten in balans te brengen en kan een transformatie teweegbrengen die verder gaat dan wat we met het blote oog kunnen zien.

Waarom ik kies voor holistische coaching en trainingen voor duurzame bedrijven?

Terugblik op 2024: Een jaar vol momenten om te koesteren

Balans: een reis, geen einddoel

Ontwikkel een positieve mindset voor succes: Jouw sleutel tot persoonlijke en professionele groei

Het was een warme zomeravond toen ik besefte dat ik vastzat. Niet in een fysieke ruimte, maar in mezelf. Ik deed alles wat van me verwacht werd, volgde het pad dat al was uitgestippeld door anderen, maar ergens onderweg verloor ik iets – mijn eigen stem.