De weg naar zelfverzekerheid

Zelfverzekerdheid wordt vaak verkeerd begrepen. We denken dat het betekent dat we altijd stralen, altijd perfect zijn, dat we nooit twijfels hebben. Maar wat ik ontdekte in mijn eigen reis naar zelfvertrouwen, is dat zelfverzekerd zijn juist betekent dat je je eigen onzekerheden leert omarmen. Zelfverzekerdheid gaat niet over het constant 'pleasen' van anderen, het voldoen aan hun verwachtingen, of het streven naar goedkeuring. Het gaat om het leren accepteren van jezelf, ook als anderen je misschien niet begrijpen of waarderen.

Ik ben inmiddels 28 jaar in Nederland, maar ik ben niet hier geboren. Mijn reis begon op een punt in mijn leven waarin ik hard mijn best deed om me aan te passen en te integreren. Mijn Nederlands is op een behoorlijk hoog niveau, maar ik spreek nog steeds met een accent. Soms, wanneer ik met anderen praat, voel ik me ongemakkelijk of zelfs onzeker. Het is een gevoel van twijfel, alsof ik niet volledig geaccepteerd word omdat ik niet in alles ‘onze’ standaard ben.

Er was een moment waarop ik samen met collega’s aan tafel zat. Ze spraken snel Nederlands, en hoewel ik het gesprek begreep, voelde ik dat mijn accent mijn stem verzwakte. Ik vroeg me af of mijn woorden wel serieus werden genomen, of dat ze misschien niet helemaal begrepen hoe hard ik gewerkt had om mijn Nederlands te verbeteren. Het was in dat moment dat ik besefte: ik had deze onzekerheid opgebouwd vanuit een overtuiging dat ik pas zelfverzekerd zou kunnen zijn als ik net zo goed sprak als een geboren Nederlander.

Waar komt die onzekerheid vandaan?

Onze overtuigingen over onszelf zijn vaak diepgeworteld in ervaringen uit het verleden. Misschien zijn ze ontstaan door hoe we als kinderen werden behandeld, of door de normen die onze omgeving ons oplegde. In mijn geval waren de overtuigingen die ik had over mezelf gekoppeld aan het gevoel dat ik mijn waarde pas volledig zou kunnen tonen als ik niet anders was dan de mensen om me heen. Ik had het idee dat ik pas echt volledig geïntegreerd zou zijn als ik hetzelfde klonk als zij, dezelfde fluïditeit in taal had, dezelfde manier van praten en denken.

Dit besef was confronterend, maar ook verhelderend. Want als ik mezelf blijf definiëren op basis van een accent, of de indruk die ik denk dat anderen van mij hebben, dan zal ik altijd onzeker blijven. Het was pas toen ik die overtuiging kon loslaten dat ik begon te begrijpen dat zelfverzekerd zijn niet betekent dat je perfect moet zijn of dat je geen verschil mag maken. Zelfverzekerdheid gaat erom dat je jezelf waardeert, ongeacht je accenten, je achtergrond, of hoe goed je het ook probeert te doen.

Het loslaten van de angst om niet geheel geaccepteerd te worden

Zelfverzekerd zijn betekent niet dat iedereen je leuk zal vinden of je helemaal zal begrijpen. Het betekent dat je vrede hebt met het feit dat mensen misschien niet volledig begrijpen waar je vandaan komt of waarom je bepaalde dingen doet. Het gaat niet om hun goedkeuring, maar om jouw acceptatie van jezelf. Het is bevrijdend om te beseffen dat het oké is als niet iedereen je volledig begrijpt.

In mijn eigen leven leerde ik dat het niet mijn taak is om iedereen te overtuigen van mijn waarde. Ik herinner me dat ik op een gegeven moment besloot om minder gefocust te zijn op mijn accent en meer op de boodschap die ik wilde overbrengen. Niet iedereen hoeft te begrijpen waar ik vandaan kom of waarom ik bepaalde dingen doe. Wat belangrijk is, is dat ik trouw blijf aan mezelf, aan wie ik ben, en dat ik mezelf accepteer zoals ik ben.

De innerlijke dialoog: van twijfel naar zelfliefde

Een belangrijk aspect van zelfverzekerdheid is de manier waarop we met onszelf praten. De innerlijke stem die ons vertelt dat we niet goed genoeg zijn, dat we niet mooi genoeg zijn, of dat we niet slim genoeg zijn, is een kracht die we kunnen leren herprogrammeren. In plaats van onszelf te veroordelen, kunnen we beginnen met het omarmen van onze imperfecties. Elke fout die we maken, is een kans om te leren en te groeien.

Ik begon mezelf te vragen: "Wat zou ik tegen een goede vriend, een leerling of een coachee zeggen als hij of zij zich zo voelde zoals ik?" Natuurlijk zou ik hem niet bekritiseren. Ik zou hem aanmoedigen, hem herinneren aan zijn sterke punten, hem geruststellen dat hij oké is, juist zoals hij is. Waarom deed ik dat dan niet voor mezelf? Waarom vond ik het makkelijker om anderen liefde en steun te geven, maar mezelf te veroordelen? Deze vragen brachten me dichter bij zelfliefde en het begrip dat zelfverzekerdheid niet komt van perfectie, maar van acceptatie van wie we werkelijk zijn.

De ware kracht van zelfvertrouwen

Zelfverzekerd zijn betekent dat we onszelf kunnen accepteren, zelfs als we niet perfect zijn. Het betekent dat we begrijpen dat de wereld niet draait om de goedkeuring van anderen, maar om de waardering van wie we van binnen zijn. Ik heb geleerd dat de echte kracht van zelfvertrouwen komt uit de moed om onszelf te omarmen, met al onze twijfels, onzekerheden en kwetsbaarheden. Want in dat proces vinden we de echte vrijheid: het recht om onszelf te zijn, zonder angst voor afwijzing, en het vermogen om onze eigen waarde te kennen, ongeacht wat anderen ervan denken.

De weg naar zelfverzekerdheid is geen rechte lijn. Het is een reis van vallen en opstaan, van reflecteren, leren en groeien. Maar als we het uiteindelijk vinden, is het geen oppervlakkig masker dat we dragen, het is een diepe, rustige kracht die ons helpt om de wereld met open armen tegemoet te treden, wetende dat we precies goed genoeg zijn, precies zoals we zijn.